مقایسه آمادگی جسمانی کودکان نابینا و ناشنوا با همتایان عادی

کودکان معلول به سبب محدودیت های جسمانی در معرض کم تحرکی و کاهش فعالیت بدنی هستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی عواملآمادگیجسمانیکودکانمعلول بینایی و شنوایی و ارتباط آن با معلولیت صورت گرفت. در این مطالعه مورد شاهدی16 کودکنابینا و30کودکناشنوای 6-12 سالهبهصورتهدفمندوازجامعهدردسترسانتخابو60کودکسالم بعنوانگروهکنترل در پژوهش شرکتنمودند. در بررسی آمادگی جسمانی متغیرهای آمادگی قلبی تنفسی (تست پله سه دقیقه ای)،  قدرت پنجه برتر و استقامت عضلانی (دراز و نشست)، انعطاف پذیری (خمش و رسش و بلند کردن تنه) و تعادل ایستا (آزمون اصلاح شده لک لک) و پویا (زمان برخاستن و نشستن)  ارزیابی شدند. برای تحلیل نتایج از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی lsd استفاده گردید. نتایج نشان داد که قدرتپنجهدست برترنابینایانکمترازناشنوایان (007/0=p) وافرادسالم(007/0p=)،استقامتقلبیتنفسینابینایانوناشنوایانکمترازگروهسالمبود(001/0p=). همچنیندرآزمون استقامت عضلانی (001/0p=)، انعطاف پذیری تنه (001/0p=)وتعادلایستاوپویاتفاوتمعناداریبین گروه نابینایانوناشنوایانمشاهدهشد (001/0p=). اماایناختلاف بینگروهناشنوایانوسالم مشاهده نگردید (171/0p= ،935/0p=).نتایجآزمون انعطاف پذیری پشت و همسترینگ نیز تفاوتمعناداریبینگروههانشاننداد (365/0p=). به نظر می رسد که اختلالاتحسی موجبضعف برخی از فاکتورهایآمادگیجسمانی مانند استقامت قلبی تنفسی، استقامت  وقدرت عضلانی و تعادل کودکان معلول حسی به خصوص نابینایانمیگردد،لذاتوجهبیشتربهبرنامههایآمادگی جسمانی معلولانحسیوهدایت این کودکانبهسمت فعالیتهای ورزشی ضروریبه نظرمیرسد.